Ωστόσο, δεν αποκλείεται να είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία για την εξεύρεση νέων – και ενδεχομένως ρηξικέλευθων – τρόπων για την υποστήριξη και προστασία της εργασίας, του μόχθου των καλλιτεχνών, αλλά και των αγαθών που δημιουργούν, η σημασία των οποίων είναι πολυδιάστατη για ολόκληρη την κοινωνία. Είναι βέβαιο, πάντως, ότι φέρνουν στο προσκήνιο και καθιστούν ιδιαίτερα επίκαιρη τη συζήτηση για όλα τα ζητήματα που αφορούν την εργασία και τις εργασιακές σχέσεις των καλλιτεχνών.

Απώτερος στόχος της διημερίδας, είναι ακριβώς η ενίσχυση αυτής της συζήτησης, η οποία στη χώρα μας παραμένει υποτονική. Μπορεί μάλιστα η συζήτηση αυτή να είναι ιδιαίτερα παραγωγική, αν συνδέει τον κόσμο της καλλιτεχνικής εργασίας με εκείνον της κοινωνικής έρευνας. Σε αυτό το πλαίσιο, και μέσω αυτής της σύνδεσης, ζητούμενα είναι:

Η ανάπτυξη του προβληματισμού για όλα τα θέματα σχετικά με την εργασία και τις εργασιακές σχέσεις στα πεδία της τέχνης.

Η ανάδειξη πτυχών της καλλιτεχνικής εργασίας που σπάνια γίνονται ευρύτερα αντιληπτές.

Η συζήτηση για νέες μορφές καλλιτεχνικής εργασίας και τις ιδιαίτερες, δυσμενέστερες συνθήκες που προέκυψαν με την πανδημία.

Η παρουσίαση και η συζήτηση της βιωμένης εμπειρίας των ίδιων των καλλιτεχνών, τόσο από την οπτική των ίδιων, όσο και από την οπτική των ερευνητών.

Στόχος, τέλος, της διημερίδας είναι να συμβάλει στη βελτίωση των δυνατοτήτων έρευνας για την καλλιτεχνική εργασία, φέρνοντας στο ίδιο «τραπέζι» αφενός τους καλλιτέχνες με τους κοινωνικούς επιστήμονες, και αφετέρου τους ερευνητές της καλλιτεχνικής εργασίας στην Ελλάδα που είναι διάσπαρτοι, ευνοώντας την μεταξύ τους επικοινωνία και, γιατί όχι, πιθανές συνεργασίες ή ακόμη και τη δημιουργία ενός δικτύου.